In de hal waar de slaapkamers op uitkomen, staan een paar lange tafels. In een kring eromheen staan, naast een bank allemaal stoelen. Onze Oekraïense gastvrouwen en -heren hebben gezorgd voor een rijkelijk gevulde dis: pizza, peren, bananen, mandarijnen, diverse frisdranken en allerlei snoepjes.
Spelletjes worden gedaan: een duo dat strijdt om het bezit van een plastic bekertje dat tussen hen in op een stoel staat, ‘grab it’ geheten, valt in de smaak. Tot dertig tellen onder bepaalde voorwaarden duurt (te) lang voordat een bevredigend resultaat wordt bereikt.
En dan blijkt de groep een quizshowmaster voort te brengen, die zich in steenkolenengels voorstelt met ‘I have a sack’ en vragen stelt. ‘What is the name of the small oblast in the north of the Holland, ruling the country’? Tsja, afkomst verloochent zich niet. Als prijzentombola fungeert een vuilniszak, die door zijn assistente aan de juiste antwoorders wordt voorgehouden; met gesloten ogen worden een jas, sokken, handschoenen, prepaid kaart etc. uit de zak tevoorschijn gehaald. Van ‘onze’ Oekraïners krijgen we een T-shirt; een groepsfoto met shirts volgt. Ondertussen geeft een Waadhoeker een telefonisch interview aan Radio Eenhoorn.
Verwachtingen en uitkomsten worden gedeeld; respect wordt uitgesproken over de manier van leven onder deze omstandigheden; en over de veerkracht om opnieuw te beginnen en vol te houden; wederzijdse dankbaarheid voor het gedane werk en de intensieve contacten wordt ondersteund door omhelzingen. En van sommige Oekraïners wordt nu afscheid genomen; graag tot ziens.